Page 119 - Demo

schoolvisie en betrokkenheid van docenten1175met de prestaties van werknemers in allerlei sectoren (Meyer et al., 2002) en ook specifiek in het onderwijs: affectief betrokken docenten leveren in vergelijking met normatief en calculatief betrokken docenten de grootste bijdrage aan het leren van leerlingen (Meyer et al., 2019; Park, 2005; Sun, 2015). Affectief betrokken docenten hebben een hoger welbevinden (McInerney et al., 2015b; Meyer et al., 2019), voelen zich minder vaak emotioneel uitgeput (Wang & Hall, 2019), zijn minder vaak afwezig (Meyer et al., 2002) en hebben minder intenties om het beroep te verlaten (De Neve & Devos, 2017; Morin et al., 2015) dan docenten die in het beroep blijven omdat ze geen andere mogelijkheden zien. Een tweede component van betrokkenheid in het model van Allen en Meyer (1990) wordt gevormd door normatieve betrokkenheid, waarvan sprake is als werknemers zich moreel verplicht voelen om bij een organisatie te blijven (Allen & Meyer, 1990; Jak & Evers, 2010). Dat kan ontstaan door een gevoel van morele verantwoordelijkheid naar leerlingen of collega’s of doordat de organisatie veel in werknemers investeert, waardoor zij het gevoel krijgen iets terug te moeten doen (Allen & Meyer, 1990). Ook deze vorm van betrokkenheid hangt positief samen met de prestaties van werknemers, maar de samenhang is minder sterk dan bij affectieve betrokkenheid (Meyer et al., 2002). Meyer en Maltin (2010) vinden een verband tussen normatieve betrokkenheid en psychologisch welbevinden van werknemers (Meyer & Maltin, 2010), maar in de studie over docenten van McInerney et al. (2015b) blijkt dit verband niet zo sterk. De derde component van betrokkenheid wordt gevormd door calculatieve betrokkenheid, waarvan sprake is als werknemers door een gepercipieerd gebrek aan alternatieven denken niet anders te kunnen dan in hun baan blijven (Allen & Meyer, 1990; Iverson & Buttigieg, 1999; Jak & Evers, 2010). Docent worden is vaak een ideologische keuze, docent blíjven is soms voor een deel een pragmatische keuze, waarbij baanzekerheid, de wijze waarop werk en privé te combineren zijn, de autonomie binnen het klaslokaal of de angst voor iets nieuws redenen kunnen vormen om in het beroep te blijven (Howes & Goodman-Delahunty, 2015; Karakus & Aslan, 2009; Marshall, 2015; Onderwijsraad, 2013). Betrokkenheid door een gepercipieerd gebrek aan alternatieven draagt niet bij aan de kwaliteit van het werk (Meyer et al., 2002; Meyer et al., 2012) en is een negatieve voorspeller van welbevinden van werknemers (Meyer et al., 2002; Meyer & Maltin, 2010; Meyer et al., 2012), ook specifiek voor docenten (McInerney et al., 2015b). Docenten die baanzekerheid hoog waarderen, zijn minder tevreden over hun werk en kennen een hogere emotionele uitputting dan docenten voor wie baanzekerheid minder relevant is (Wang & Hall, 2019). Ester Moraal.indd 117 22-09-2023 16:13