Page 258 - Demo

Appendices256tegenstelling tot eerdere onderzoeken waarin een sterkere aandachtsbias werd gevonden naar uitingen van woede bij mensen met een hoge mate van sociale angstkenmerken, vertoonden deelnemers met hogere sociale angstkenmerken in mijn onderzoek over het algemeen geen sterkere aandachtsbias voor woede. Ze vertoonden alleen een sterkere bias voor woede-uitingen als hun niveaus van autistische kenmerken tegelijkertijd laag waren. Alles bij elkaar genomen kunnen we concluderen dat emotionele uitingen over het algemeen de aandacht trekken. Om kleine verschillen tussen individuen te begrijpen moeten onderzoekers rekening houden met meerdere kenmerken van een individu.Als volgende stap onderzocht ik in hoofdstuk 3 hoe mensen lichamelijk reageren op de emotionele uitingen van anderen en hoe zij deze uitingen interpreteren. Tot nu toe is er niet veel onderzoek gedaan naar verschillende soorten emotionele uitingen, verschillende lichamelijke reacties daarop en verschillende manieren van interpretatie. Ik heb daarom besloten dit onderzoek uit te voeren zonder rekening te houden met klinische kenmerken of diagnoses, en me in plaats daarvan te concentreren op een uitgebreidere beschrijving. Ik liet mensen indicatoren van emoties in het gezicht zien (tranen, blozen en verwijde pupillen) en volledige emotionele uitingen (woede, blijdschap, verdriet en angst) die via het gezicht of het lichaam tot uiting kwamen. Voor de lichamelijke reacties heb ik de spiegeling van gezichtsuitdrukkingen, zweten en blozen gemeten. In dit hoofdstuk en in al mijn volgende hoofdstukken zijn verschillende aspecten van het interpreteren van emoties beoordeeld door de deelnemers te vragen de emotie een label te geven, het vertrouwen in hun oordelen te beoordelen, en te beoordelen hoe intens de emotie leek. Mensen waren over het algemeen goed in het herkennen van emoties in het gezicht en het lichaam. Vooral blije gezichten werden heel gemakkelijk herkend, terwijl dit bij blije lichamen minder het geval was. Lichamelijke reacties waren echter niet zo gemakkelijk te onderscheiden bij de deelnemers voor verschillende emotionele uitingen. Echter, bij het kijken naar gezichtsspieren die de gezichtsuitdrukkingen weerspiegelen, konden duidelijke verschillen tussen emoties, en vooral de spiegeling van blije gezichtsuitdrukkingen, worden waargenomen. Bovendien vertoonden mensen een toename van zweten bij het bekijken van betraande en boze gezichten, terwijl er minder gebloosd werd bij het bekijken van verdrietige lichamen. Al met al stellen onze lichamelijke reacties ons misschien niet direct in staat emoties van anderen af te leiden. Ze zouden echter hun interpretatie kunnen vergemakkelijken, bijvoorbeeld wanneer