Page 331 - Het middeleeuwse kastelenlandschap van het Oversticht - Diana Spiekhout

Figuur 5.19: ‘Vertaling’ van de kaart van Ten Have naar de Topografisch-militaire Kaart 1850. Als ondergrond is de landschapstypenkaart gebruikt. Zo zien we dat de doorgaande wegen van dekzandkop naar dekzandkop gingen of over de stuwwal, dus van de ene stepping stone naar de andere.
Wanneer we met deze blik opnieuw het door Ten Have geschetste wegennetwerk bekijken, zien we dat alle doorgaande wegen inderdaad steeds de weg van de minste weerstand volgden. Op de stuwwal heeft men de wegen vrij recht aangelegd omdat daar weinig natuurlijke barrières waren. De wegen leidden naar plekken aan de rand van de stuwwal waar men het beste naar de dichtstbijzijnde stepping stone kon komen: de oriëntatie werd dus bepaald door passagemogelijkheden in de omringende broek- en vliergebieden. Gewoonlijk was dit op de plek waar deze wetlands het smalst waren. Soms hielp de natuur en lag in een brede laagte een stepping stone in de vorm van een geïsoleerde dekzandrug. Er waren drie van dit soort mogelijkheden tussen Goor en Diepenheim en de stuwwal, namelijk ter hoogte van Goor, bij een paraboolduin te Diepenheim en helemaal in het zuiden van de stuwwal ter hoogte van Westervlier. Daarna vervolgden de wegen hun route in het dekzandlandschap over de grotere dekzandruggen.
Het kastelenlandschap van Zuidwest-Twente
5
329