Page 175 - New epidemiological and PSMA-expression based paradigms in salivary gland tumors

adenoom, wat een onderliggend mechanisme suggereert. Het lange termijnrisico op recidief was laag en de kans op maligne ontaarding was zeer laag.
Hoofdstuk 3:
Het risico op een recidief en het risico op maligne ontaarding van een pleiomorf adenoom zijn berucht. Daarom is de behandeling van een primaire tumor en ook van een recidief gericht op het voorkomen van deze problemen. Tegelijkertijd dient schade aan anatomische structuren zoals de nervus facialis te worden vermeden. Het doel van deze studie was om het natuurlijk beloop van een recidief pleiomorf adenoom te beschrijven en daarmee de huidige ideeën achter de behandeling te beschouwen.
De follow-up data van twee landelijke series van pleiomorfe adenomen werden samengevoegd met speciale aandacht voor het risico op maligne ontaarding en geanalyseerd tegen de achtergrond van de bestaande literatuur. De samengevoegde data (n=9.003 patiënten) lieten bij 3.1% een eerste recidief zien, waarvan 6.2% maligne was. In de literatuur was de kans op een eerste recidief >7% na 20 jaar follow-up. Maligne ontaarding trad op bij 0-7%. Letsel van de nervus facialis nam bij elke operatie toe van 3-16% bij het eerste recidief naar 18-30% bij het tweede recidief.
Recidief pleiomorf adenoom liet een karakteristiek beloop zien met onzekere uitkomsten van chirurgische behandeling met steeds weer kans op een nieuw recidief en op letsel van de nervus facialis. Het risico op maligne ontaarding was laag. Dit maakt enige flexibiliteit met betrekking tot een afwachtend beleid denkbaar.
Hoofdstuk 4:
Het veronderstelde risico op maligne ontaarding van pleiomorf adenoom van de speekselklier is een belangrijke reden voor het instellen van een agressief beleid bij een recidief. Ondanks het bestaan van de diagnostische categorie ‘carcinoom ex pleiomorf adenoom’ is de maligne verandering tot op heden nog niet aangetoond in één casus. In deze studie laten we voor het eerst op moleculair niveau alle genetische stappen zien in de maligne ontaarding van een pleiomorf adenoom van de glandula parotis. Gedetailleerde moleculaire analyse onthulde de voor pleiomorf adenoom karakteristieke LIFR/PLAG1 translocatie, met daarnaast optreden van een PIK3R1 frameshift mutatie en verschillende allel instabiliteiten. In opeenvolgende maligne recidieven kwamen dezelfde LIFR/PLAG1 translocatie, PIK3R1 frameshift mutatie, de allel instabiliteiten naast een TP53 mutatie voor.
12
Samenvatting (Dutch summary)
173