Page 173 - New epidemiological and PSMA-expression based paradigms in salivary gland tumors

12.1 Samenvatting (Dutch summary)
Nieuwe epidemiologische en op PSMA-expressie gebaseerde inzichten bij speekselkliertumoren
Hoofdstuk 1:
De mens heeft -zo leren de leerboeken ons- drie paar grote speekselklieren en ongeveer duizend kleine speekselklieren verspreid over het bovenste deel van de luchtwegen en het spijsverteringsstelsel. Het speeksel dat deze klieren produceren is belangrijk voor verscheidene biologische en mechanische functies. Zo helpt speeksel bij de vertering, bevochtiging en het smeren van voedsel, preventie van cariës (tandbederf) en slijtage van het gebit. Daarnaast doodt speeksel micro- organismen zoals bacteriën en virussen en beschermt het tegen schadelijke chemische stoffen en uitdroging. Ook heeft het een rol bij bloedstolling en wondgenezing.
De speekselklieren bevatten ook andere anatomische structuren, zoals lymfeklieren, lymfvaten, bloedvaten en zenuwen. De nervus facialis, de aangezichtszenuw die de gezichtsuitdrukkingen verzorgt, loopt door de glandula parotis. Chirurgie van deze klier kan hierdoor uitdagend zijn.
Speekselkliertumoren zijn zeldzame tumoren. Zo’n 85% van deze tumoren is goedaardig, maar maligne speekselkliertumoren komen ook voor. De meest voorkomende speekselkliertumor is het pleiomorf adenoom. Deze tumor kan zich op verschillende manieren morfologisch presenteren, met daarbij een variërende combinatie van verschillende celtypes (epitheliaal, myoepitheliaal en mesenchymaal). Ondanks zijn goedaardige aard ontwikkelt het pleimorf adenoom zich soms tot een maligne tumor en wordt dan een carcinoom ex pleiomorf adenoom genoemd. De maligne speekselkliertumoren hebben een verrassend breed palet van histologische presentaties. De 4e editie van de World Health Organisation (WHO) classificatie van tumoren uit 2017 noemde 20- 25 verschillende speekselkliertumoren met kwaadaardige eigenschappen, zoals invasieve groei, mitosen (delingen), necrose (dood weefsel) en genetische mutaties. Conventionele beeldvormende technieken (echografie, CT, MRI) kunnen de speekselklieren met een verschillende mate van detail zichtbaar maken. Voor het diagnostische onderzoek van deze klieren is de MRI het meest geschikt.
12
Samenvatting (Dutch summary)
171