Page 227 - Functional impairment and cues for rehabilitation of head and neck cancer patients -

betrouwbaarheid en validiteit van de SPEAD-test werd geëvalueerd bij 38 patiënten met dysfagie na behandeling voor hoofd-halskanker (HNC) en 40 gezonde deelnemers. De test- hertest, en de intra- en interbeoordelaar betrouwbaarheid van de innameduur bleken goed tot uitstekend. Alle hypothesen met betrekking tot de omvang en richting van correlaties met objectieve slikmaten (bijv. een slikvideo en een functionele schaal voor orale voedselinname) en subjectieve slikmaten (bijv. vragenlijst over slik-gerelateerde kwaliteit van leven) werden bevestigd, wat de constructvaliditeit van de test ondersteunt. Resultaten van deze ontwikkelings- en initiële validatiestudie suggereren dat de SPEAD-test op betrouwbare wijze de transportcapaciteit van het bovenste spijsverteringskanaal meet (in gram per seconde) en dat deze test nuttig kan zijn om de slikcapaciteit bij hoofd-halskankerpatiënten objectief te evalueren en te volgen in de periode na de behandeling, in zowel onderzoek als de klinische praktijk.
In Hoofdstuk 4 worden de slikfunctie, mondopening en spraakfunctie tien jaar na chemo- radiotherapie (CRT) en preventieve slikrevalidatie voor hoofd-halskanker beschreven. Deze uitkomsten werden ook vergeleken met eerder gepubliceerde resultaten na zes jaar follow- up van hetzelfde cohort. Veertien van de 22 patiënten die deelnamen aan de zes jaar follow- up studie konden nog worden geëvalueerd na tien jaar. Hoewel objectieve slikmaten geen verslechtering lieten zien (bijv. geen sondevoeding afhankelijkheid en geen longontsteking in de laatste zes maanden), was er sprake van een lichte achteruitgang van de slik-gerelateerde kwaliteit van leven. Geen enkele patiënt had of ervoer trismus. Stem- en spraakvragenlijsten lieten weinig problemen zien in het dagelijks leven. De algehele kwaliteit van leven was goed. We concludeerden dat na CRT met preventieve revalidatieoefeningen voor hoofd-halskanker, slik-, trismus- en spraak-gerelateerde uitkomsten iets verslechterden in de periode tussen zes en tien jaar na CRT, met een gemiddeld goede algehele kwaliteit van leven.
In Hoofdstuk 5 worden de functionele beperkingen, waaronder dysfagie, trismus en spraakproblemen, beschreven tijdens het eerste jaar na een orgaansparende behandeling voor stadium III-IV orofarynxcarcinoom. Dit cohort bestaat uit patiënten die vanaf de implementatie in 2013 tot 2019 hebben deelgenomen aan een geïntegreerd revalidatieprogramma. Het onderzoek faciliteert daarmee ook de evaluatie van de implementatie van dit programma in de klinische praktijk. De inclusie steeg van 19% in 2013 tot 85% in 2018, met een lichte daling tot 79% in 2019. De gemeten functionele uitkomsten toonden verslechtering van functie tot zes maanden en verbetering daarna tot twaalf maanden na de behandeling zonder dat het uitgangsniveau weer werd bereikt. Na twaalf maanden had respectievelijk 25 %, 20% en 58% van de patiënten objectieve dysfagie, trismus en spraakproblemen. De prevalentie van sondevoeding afhankelijkheid en het ontwikkelen van een longontsteking waren laag. Uit deze resultaten concludeerden we dat de implementatie over de observatieperiode acceptabel was maar ook dat een aanzienlijk deel van de patiënten na een jaar nog functionele beperkingen ervaart na orgaansparende behandeling voor stadium III-IV orofarynxcarcinoom. Er is dus ruimte voor verbetering van het huidige revalidatieprogramma. De resultaten toonden ook aan dat sarcopenie ten tijde van de start van de behandeling geassocieerd lijkt te zijn met
10
Nederlandse samenvatting
225