Page 151 - Advanced concepts in orbital wall fractures

Eén van de eerste onderdelen van computer-geassisteerde chirurgie is het meten van het toegenomen volume van de benige orbita na een orbita fractuur, omdat dit nuttig kan zijn bij het beoordelen van de ernst van de fractuur. In hoofdstuk 2 worden drie (semi-)automatische segmentatie methoden beschreven om het volume van een onaangetaste orbita te meten met behulp van gespecialiseerde software. Bij 21 patiënten wordt op basis van de CT-scan één onaangetaste orbita gebruikt om de gouden standaard, handmatige segmentatie, te vergelijken met de drie methoden: methode A (automatisch), methode SA (automatisch minus bot- en luchtmaskers) en methode SAA (automatisch minus beide maskers, gevolgd door handmatige aanpassingen). Er kan worden geconcludeerd dat methode A snel is, maar niet de meest nauwkeurige. Methode SA heeft de beste combinatie van tijdsefficiëntie (gemiddeld 146 seconden, SD 16), nauwkeurigheid (gemiddeld 0,24 cc, SD 0,27), perfecte reproduceerbaarheid en gebruiksgemak. Hoewel methode SAA meer tijdrovend en minder nauwkeurig is, geeft het wel een beter perspectief om het toegenomen volume na een orbita fractuur te meten, omdat het mogelijk is om handmatig aanpassingen te doen. De methode is echter nog niet gevalideerd voor dit doel.
In hoofdstuk 3 worden de volume- en contourverschillen tussen onaangedane orbita’s gemeten met methode SA. Spiegelen is een
belangrijke stap bij de diagnostiek en virtuele preoperatieve planning en
berust op de veronderstelde symmetrie van de wanden van de orbita. De
metingen worden uitgevoerd op de CT-scan van 100 patiënten zonder
pathologie van de orbita. Het gemiddelde verschil tussen de orbita’s is
0,44 cc (SD 0,31) of 1,59 % (SD 1,10 %). Er is ook een grote overeenkomst
in de contour van de orbita met een absoluut gemiddeld verschil van 0,82 C mm (SD 0,23). Deze verschillen zijn klinisch onbelangrijk en zullen niet 8 leiden tot fundamentele fouten tijdens de planning. De spiegeltechniek
wordt daarom als zeer nuttig beschouwd om de beste positie van het implantaat voorafgaand aan de orbita reconstructie te bepalen.
Geavanceerde 3D diagnostiek en preoperatieve planning zorgen voor een optimale voorbereiding voor de chirurg. Tijdens de virtuele chirurgie is beoordeling van de fractuur, de anatomische oriëntatiepunten, de
Summary in English and Dutch
149