Page 353 - Prevention and Treatment of Incisional Hernia- New Techniques and Materials

Nederlandse samenvatting
Hoofdstuk 1 beschrijft het onderwerp van dit proefschrift: de preventie en behandeling van littekenbreuken. Na de ontdekking en introductie van asepsis en anesthesie in de 19e eeuw nam de abdominale chirurgie een grote vlucht. Met de toename van het aantal abdominale ingrepen werd de littekenbreuk een veel voorkomende complicatie en de incidentie is tot op de dag van vandaag onaanvaardbaar hoog. Littekenbreuken hebben een negatieve invloed op de kwaliteit van leven van patiënten en de manier waarop zij hun eigen lichaam boordelen. Het chirurgisch herstel brengt hoge kosten met zich mee en gaat gepaard met complicaties en recidieven. Het voorkomen van het ontstaan van een littekenbreuk is daarom ook van essentieel belang. Wanneer een littekenbreuk zich na abdominale chirurgie ontwikkelt wordt deze meestal symptomatisch en behoeft herstel. De chirurgische behandeling van een littekenbreuk heeft een hoog recidief percentage als er geen mat gebruikt wordt. De laatste jaren zijn er nieuwe synthetisch en biologische matten ontwikkeld voor het herstel van littekenbreuken. Voor kleine en middelgrote breuken is herstel met een mat eerste keus. Voor grote (‘giant’) littekenbreuken, met een defect van 10 centimeter of meer, bestaat nog geen consensus over de optimale manier van herstel.
Deel 1. Preventie en incidentie van littekenbreuken
Het eerste deel van dit proefschrift richt zich op de preventie en incidentie van littekenbreuken.
In Hoofdstuk 2 is de opzet van de STITCH-trial gedetailleerd beschreven. In deze multicentrische gerandomiseerde-gecontroleerde-studie (RCT) werd de beste methode voor het hechten van de fascie van de linea alba onderzocht. In beide groepen werd de fascie gesloten met een voortlopende hechting van poydioxanone (PDS®). De meest gebruikte “large bites’-hechttechniek van de fascie (per centimeter een hechting met 1cm afstand van de fascierand) met een PDS 1-loop werd vergeleken met de veelbelovende ‘small bites’- hechttechniek (per 5mm een hechting met 5mm afstand van de fascierand) met PDS 2-0. Na 1 jaar werd door middel van lichamelijk onderzoek en radiologische beeldvorming geëvalueerd of er een littekenbreuk was ontstaan.
S
351