Page 191 - Cellular Imaging in Regenerative Medicine, Cancer and Osteoarthritis

ontvingen echter ook een hogere geabsorbeerde dosis, vooral het beenmerg. We berekenden dat de wervelkolom een totale geabsorbeerde dosis van 765 mGy/MBq ontving, een forse dosis. We concludeerden dat toevoeging van een albumine-bindend domein aan [177Lu]Lu-DOTA-TATE de bloedcirculatietijd sterk verlengde en de tumoropname verhoogde. Beenmerg, nieren en alle andere organen kregen echter ook een hogere stralingsdosis, waardoor de therapeutische index helaas daalde.
Macrofaagbeeldvorming tijdens de ontwikkeling van artrose
Zoals beschreven in hoofdstukken 5 en 6 kunnen tumorcellen worden gevisualiseerd met behulp van peptide-radionuclide receptorbeeldvorming, maar ook andere celpopulaties die receptoren tot overexpressie brengen kunnen op deze manier worden gevisualiseerd. Ontstekingscellen, zoals macrofagen, zijn van groot belang omdat ze een prominente rol spelen in het ontstaan, ontwikkelen en verloop van veel verschillende ziekten, ze vormen daarom een interessant therapeutisch doelwit. Macrofagen vormen een belangrijk cellulair onderdeel van ontstekingsziekten. Bij activering kunnen macrofagen differentiëren, zoals vereenvoudigd wordt aangegeven, in pro- of anti-ontstekingsremmende macrofagen. Macrofagen kunnen tijdens hun bestaan hun functionele fenotype veranderen. Deze specifieke functionele en fenotypische eigenschappen worden beïnvloed door de micro-omgeving en deze uiteenlopende rollen kunnen ziekten verergeren en/of oplossen. Hun fagocytotische aard, overvloedige aanwezigheid en migratie naar plaatsen met disbalans kunnen worden gebruikt voor beeldvorming en therapeutische doeleinden. Het vermogen om specifieke fenotypen af te beelden (pro- en anti- ontstekingsremmende macrofagen) zou kunnen helpen de ziektevoortgang te voorspellen of het ziektestadium te beoordelen en zou aanzienlijk kunnen bijdragen aan de huidige behandelingsregimes van de ziekte. Van artrose (OA) werd traditioneel gedacht dat het een puur biomechanische ziekte is, maar de laatste jaren is er een verschuiving ontstaan in het begrijpen hoe OA ontstaat. Nu wordt het gezien als een ontstekingsziekte waarbij macrofagen betrokken zijn, maar het is nog steeds onduidelijk in hoeverre ontsteking een initiator is versus een resultaat van het gezamenlijke destructieve proces. De bijdragen van verschillende fenotypen van macrofagen aan het ontstaan, ontwikkeling en verloop van OA zijn momenteel niet goed bekend. Het zou gunstig zijn om de aanwezigheid van macrofagen in vivo tijdens OA ontwikkeling niet-invasief
Nederlandse samenvatting
189
9