Page 130 - The autoimmune hypothesis of narcolepsy and its unexplored clinical features M.S. Schinkelshoek

128
Hoofdstuk 1 beschrijft een casus van een persoon die zowel voorafgaand aan als kort volgend op het ontstaan van klachten passend bij narcolepsie type 1 een lumbaalpunctie heeft ondergaan. De concentratie hypocretine-1 in de liquor verandert tussen de twee meetmomenten van normaal naar ondetecteerbaar laag. De klachten ontstonden bij deze persoon kort na een infectie met een enterovirus, wat insinueert dat dit virus mogelijk ook een rol kan spelen in het activeren van een auto-immuunrespons leidend tot narcolepsie type 1.
In hoofdstuk 2 worden geen verschillen gevonden tussen HLA-associaties tussen mensen die voor en na de Mexicaanse griep narcolepsie type 1 hebben gekregen. In het hoofdstuk worden eerder beschreven HLA-associaties tussen HLA-DQ7, -DQ2, -DQB1*05:01 en -DQB1*05:03 en narcolepsie type 1 bevestigd. Deze resultaten pleiten tegen de hypothese dat narcolepsie type 1 ontstaan vóór de Mexicaanse griep anders is dan narcolepsie type 1 die daarna is ontstaan.
Hoofdstuk 3 laat zien dat geselecteerde hypocretine- en H1N1- hemagglutininepeptiden als ze gebonden zijn aan HLA-DQ6 structureel homoloog zijn. Verder werden H1N1-hemagglutinine-specifieke CD4+ T-cellen aangetoond, alleen in de aanwezigheid van HLA-DQ6, bij zowel personen met narcolepsie type 1 als gezonde proefpersonen. Kruisreactiviteit tussen H1N1-hemagglutinine- en hypocretinepeptiden werd niet gevonden. Er waren geen aanwijzingen voor de aanwezigheid van voor de ziekte specifieke T-celreceptoren. Deze bevindingen geven dan ook geen direct bewijs voor de auto-immuun hypothese van narcolepsie type 1.
Vanwege het feit dat de eerdere hoofdstukken geen direct bewijs leverden voor de auto-immuun hypothese van narcolepsie type 1, besloten we andere mechanismen te onderzoeken die betrokken zouden kunnen zijn bij het verdwijnen van de hypocretine-producerende neuronen. Hoofdstuk 4 beschrijft experimenten waarin middels massa cytometrie de samenstelling van het immuunsysteem in het bloed van personen met narcolepsie type 1 is vergeleken met die van gezonde proefpersonen. De gebruikte methode maakt het mogelijk vergelijkingen tot op de individuele immuuncel te maken. De vergelijking wordt verricht door een algoritme, waardoor het risico op bias is geminimaliseerd.