Page 40 -
P. 40
Hoofdstuk 11
Neurogene claudicatio klachten (syndroom van Verbiest) is een verzameling van symptomen die veroorzaakt worden door degeneratieve lumbale kanaalstenose (door ‘slijtage’ versmalling van het kanaal waar de zenuwen doorheen lopen). Met de toenemende levensverwachting komt deze degeneratieve ziekte ook navenant meer voor: het is nu in West-Europa de ziekte met de meeste zorgbelasting voor de maatschappij. Het syndroom bestaat meestal uit beenpijn (meestal beide benen), doofheid (onstabiel gevoel) in beide benen en regelmatig ook geassocieerde rugpijn. vanaf de eerdere publicaties van de vorige eeuw wordt benige decompressie van het bot als gouden standaard gezien: verwijderen van de dorsale zijde (lamen/ boog) van het wervellichaam. Echter, deze gouden standaard heeft slechts een succespercentage van 65% na behandeling. In de afgelopen decennia zijn er voor de patiënt minder ingrijpende behandelingsmethoden ontwikkeld voor de patiënt. In 1986 (zie hoofdstuk 1) werd er door een onderzoeksgroep een nieuwe behandeling beschreven. Tussen de twee processus spinosi (achterste gedeelte van de wervel) van wervels plaatsten zij een implantaat dat de wervels ‘uit elkaar duwt’. Hierdoor wordt er op een gerichte plek indirect meer ruimte gegeven aan de zenuwen die door het wervelkanaal lopen. Daarnaast wordt met dit implantaat volgens de hypothese ook de gewrichten (facetten) ontlast. Daarna zijn er meerdere implantaten (in samenwerking met industrie) ontwikkeld. Deze implantaten blijken in biomechanische studies precies dezelfde eigenschappen te hebben. Mondiaal hebben honderdduizenden patiënten een dergelijk implantaat gekregen. Voor dit proefschrift waren bedoelde implantaten niet getest op (kosten)effectiviteit ten opzichte van de eerder beschreven gouden standaard. Dit proefschrift beschrijft de resultaten van onderzoek (FELIX studie) waarin behandeling met een implantaat (IPD) werd vergeleken met benige decompressie, waarbij patiënten via loting een behandeling toegewezen kregen (randomisatie). Patiënten en gespecialiseerde verpleegkundigen die de patiënten vergeleken en onderzochten wisten niet welke therapie, IPD of benige decompressie, de patiënt gekregen had (dubbel blind onderzoek). Daarnaast worden in dit proefschrift de resultaten van de MRI (waarop de mate van versmalling van het kanaal bepaald werd) gepresenteerd. In hoofdstuk 2 worden de resultaten beschreven van een enquête die in 2011 is ingevuld door leden van de Nederlandse vereniging van de wervelkolom geïnteresseerde chirurgen met hun ervaringen met het Verbiest syndroom. In 2011 werden er in Nederland zeer veel verschillende behandelingstechnieken gebruikt. Bovendien bleek dat 30% van de wervelkolom centra deze IPDs gebruikte buiten studies in 2011 (dus voor de publicatie van de FELIX studie). Deze aangetoonde variëteit
168
