Page 178 - New epidemiological and PSMA-expression based paradigms in salivary gland tumors

176
Epilogue
met de radiotherapie dosisdistributie inclusief de dosisverdeling over de klier. Hierbij komt dit overeen met de door patiënt gerapporteerde toxiciteitsklachten, hetgeen een dosis-response relatie suggereert. Deze bevindingen ondersteunen verdere exploratie van het gebruik van PSMA PET/CT om radiotherapie te sturen en te evalueren, met als uiteindelijk doel om de speekselklierschade te beperken.
Hoofdstuk 8:
De aanwezigheid van eerder niet opgemerkte bilaterale macroscopische speekselklierlocaties in de menselijke nasofarynx werd vermoed na visualisering door PSMA PET/CT. Het doel van dit onderzoek was het ophelderen van de eigenschappen van deze onbekende entiteit en de potentiële klinische implicaties voor radiotherapie. De aanwezigheid en vorm van het PSMA-positieve gebied werd geëvalueerd in een in retrospectief cohort van opeenvolgend gescande patiënten met kanker van de prostaat of para-urethrale klier (n=100). Morfologische en histologische eigenschappen werden bepaald in een humane kadaverstudie (n=2). Het effect van bestraling op mondbevochtiging en slikken werd retrospectief onderzocht door gebruikmaking van prospectief verzamelde klinische data van een cohort hoofd-hals-kankerpatiënten (n=723). Met multivariabele logistische regressieanalyse werd de associatie tussen radiotherapie dosis en xerostomie en/ of dysfagie geëvalueerd.
Alle 100 patiënten vertoonden een afgegrensd dubbelzijdig PSMA-positief gebied (gemiddelde lengte 4 cm). Histologie en 3D-reconstructie bevestigden de aanwezigheid van PSMA die voornamelijk door muceuze klieren met meerdere afvoergangetjes, met name gelegen bij de torus tubarius, tot expressie werd gebracht. Bij de hoofd-halskankerpatiënten, was de gemiddelde radiotherapie dosis significant geassocieerd met de door de behandelaar gerapporteerde xerostomie en dysfagie ≥ graad 2 na 12 maanden (0,019/gy, 95% BI 0,005-0,033, p=,007; 0,016/gy, 95% BI 0,001-0,031, p=,036). Follow-up na 24 maanden toonde vergelijkbare resultaten.
Concluderend bevat het menselijke lichaam een paar eerder niet opgemerkte en klinisch relevante speekselklierlocaties, waarvoor wij de naam glandulae tubariales voorstellen. Het sparen van deze klieren bij patiënten die bestraald worden, zou een kans kunnen bieden om hun kwaliteit van leven te verbeteren.