Page 147 - Effects and Efficacy of (Laparoscopic) Gastrostomy Placement in Children - Josephine Franken

MII-pH metingen. 11 Gebaseerd op onze resultaten met MII-pH metingen in een prospectief cohort (hoofdstuk 5) konden we concluderen dat gastrostomie niet tot een toename van GOR leidde.
In de huidige literatuur zijn er tegenstrijdige resultaten gerapporteerd over de associatie tussen maaglediging en GOR, wat deels veroorzaakt zou kunnen worden door de sterke variate in de meetmethoden van zowel maaglediging als GOR. 23-25 In dit proefschirft was een postoperatieve vertraging in maaglediging gecorreleerd aan een toename van zuurexpositie in de oesofagus (hoofdstuk 5). Dit zou kunnen verklaren waarom de zuurexpositie in sommige patiënten na LG toeneemt, terwijl het in anderen afneemt.
Alhoewel LG geen GOR verzoorzaakt, heeft wel een groot deel van de patiënten in onze populatie GOR, ofwel pre-existent ofwel nieuw ontwikkeld. 26 Er zijn verschillende opties voor de behandeling van GOR in kinderen met een gastrostoma. In de lange termijns vervolgstudie werd er maar een klein percentage patiënten gevonden dat antirefluxchirurgie nodig had in de jaren na de gastrostomie (hoofdstuk 3). Deze resultaten verdedigen het feit dat er tegenwoordig niet langer routinematig een fundoplicatie wordt verricht tegelijk met LG in kinderen met preoperatief pathologische GOR. Verder is routinematige 24-uurs pH meting voorafgaand aan LG niet voorspellend voor het ontwikkelen van postoperatieve GOR en hoeft daardoor niet langer te worden verricht in de standaard preoperatieve procedure.
GKvL spelt een bijzonder essentiële rol in de populatie van pediatrische patiënten die gastrostomie ondergaat, omdat het een zwaar aangedane groep kinderen betreft. In dit proefschrift verbeterden patiënten drie maanden na operatie voornamelijk in het sociale domein van GKvL, terwijl de algehele GKvL niet significant toenam. Deze patiënt- gerelateerde uitkomsten zijn niet gemakkelijk te vertalen naar onze dagelijkse praktijk. Ze kunnen echter wel een indicatie zijn van ‘hoe goed we handelen’. Daarnaast kunnen deze resultaten nuttig zijn voor behandelaren bij het geven van informatie aan ouders wanneer kinderen voor gastrostomie worden verwezen.
Conclusie
Concluderend is gastrostomie een effectieve manier om verbetering van voedingsstatus op de lange termijn te bereiken voor kinderen die afhankelijk zijn van enterale voeding. Laparoscopische gastrostomie lijkt een lager risico te geven op ernstige complicaties en reoperaties in vergelijking met de percutane endoscopische benadering. Gastrostomie kan de sociale GKvL van kinderen verbeteren. De kinderchirurg dient rekening te houden met de mogelijkheid dat gastrostomie tot een vertraagde maaglediging kan leiden, ondanks dat het precieze mechanisme en de gevolgen hiervan nog opgehelderd moeten worden. In
Chapter 9
145