Page 162 - The efficacy and effectiveness of psychological treatments for eating disorders - Elske van den Berg

162 Chapter 9
Dit proefschrift gaat over de effectiviteit van psychologische behandelingen voor volwassen cliënten met anorexia, bulimia of een eetbuistoornis en dit proefschrift gaat over de effectiviteit van behandelinterventies voor eetgestoord gedrag zoals dit kan voorkomen bij cliënten met morbide obesitas.
Obesitas, een abnormale of een zodanig overmatige vetstapeling in het lichaam dat dit aanleiding geeft tot gezondheidsrisico’s, is niet als een psychiatrische eetstoornis geïncludeerd in de eetstoornissen sectie van het psychiatrisch classificatiesysteem DSM-5 (American Psychiatric Association, 2013) omdat obesitas niet noodzake- lijkerwijs wordt veroorzaakt door psychologisch disfunctioneren (Hoek & van Elburg, 2014).
Het hebben van een eetstoornis heeft een aanzienlijke impact op zowel psycho- logisch als lichamelijk functioneren, dit geldt evenzeer voor (morbide) obesitas (Luppino et al., 2010). Zo hangt het hebben van obesitas onder meer samen met een verhoogde kans op het ontwikkelen van een depressieve stoornis, dit geldt in het bijzonder voor vrouwen die kampen met ernstig overgewicht (Luppino, 2010). Er wordt geschat dat rond de 30% van personen die behandeling zoekt voor hun overgewicht gediagnosticeerd kan worden met een eetbuistoornis (de Zwaan, 2001; Meany, Conceição, & Mitchell, 2014). Bij obesitas cliënten die zich aanmelden voor bariatrische chirurgie wordt geschat dat tussen de 27% en 42% bekend is met een as I stoornis, voornamelijk met een affectieve stoornis, een angststoornis en / of een eetstoornis (Herpertz et al., 2004).
Hoewel anorexia in niet-westerse landen weinig voorkomt, zijn bulimia en eetbuistoornissen wereldwijd veelvoorkomend (Hoek, 2016). De prevalentie van obesitas (er is sprake van een body mass index boven 30 kg/m2) is wereldwijd sinds 1975 verdrievoudigd. Een beperkt deel van de mensen met obesitas heeft morbide obesitas (er is sprake van een body mass index boven 40 kg/m2) (NCD Risk Factor Collaboration, 2016).
Behandelresultaten van eetstoornis behandelingen zijn tamelijk beperkt. Zo schat men dat van de patiënten met anorexia ongeveer 30% herstelt gedurende het eerste decennium van hun ziekte (Wonderlich, Bulik, Schmidt, Steiger, & Hoek, 2020). Voor bulimia en voor eetbuistoornissen variëren herstelpercentages tussen de 22% en de 68% (De Jong, Schoorl, & Hoek, 2018). Omdat gebleken is dat voor morbide obesitas niet-chirurgische behandelingen geen duurzaam effect sorteren, is baria- trische chirurgie behandeling eerste keus. Hoewel bariatrische chirurgie bij veel patiënten tot significant gewichtsverlies leidt, lijkt er bij 20% tot 30% van geopereerde patiënten sprake van suboptimaal gewichtsverlies; òf patiënten vallen na operatie onvoldoende af, òf na aanvankelijke gewichtsreductie komt men weer aan in gewicht (Livhits et al., 2011). Literatuur geeft aan dat psychologische factoren en gedrags-