Page 184 - Sentinel lymph node biopsy in oral cavity cancer - Inne J. den Toom

Nederlandse samenvatting in een grote verschuiving naar hogere T stadia. Bij overlevingsanalyses resulteerde het gebruik van de 8e TNM-classificatie echter slechts in een iets (niet significant) beter onderscheid voor regionale ziektevrije overleving in vergelijking met de 7e editie. De totale overleving en ziektespecifieke overleving verschilden helemaal niet tussen beide edities. In de laatste hoofdstukken van dit proefschrift wordt de focus gelegde op nieuwe mogelijkheden van het gebruik van de SWK-procedure en op verbeteringen van de huidige procedure. Alle literatuur richt zich vooralsnog op patiënten met een niet eerder behandelde hals. Mede gezien de relatief vaak voorkomende lokale recidieven en tweede primaire tumoren bij orale plaveiselcelcarcinomen, hebben wij gekeken of ook bij patiënten met een reeds behandelde hals de SWK-procedure van toegevoegde waarde is. In samenwerking met drie Nederlandse hoofd-halscentra hebben wij retrospectief de nauwkeurigheid van de SWK-procedure geanalyseerd bij 53 patiënten (hoofdstuk 6). Op beeldvorming kon bij 87% van de patiënten tenminste 1 SWK worden gedetecteerd, en peroperatief kon in deze groep bij 93% daadwerkelijk een SWK worden geoogst. Deze getallen zijn iets lager in vergelijking met patiënten die niet eerder in de hals zijn behandeld. Vermeldenswaard is dat bij alle patiënten bij wie geen SWK kon worden geïdentificeerd radiotherapie op de hals was gegeven in het verleden, soms in combinatie met een operatie. Patiënten met een SWK-procedure in de voorgeschiedenis hadden echter geen lagere detectiewaarden, wat suggereert dat de SWK-procedure voor minder schade aan de lymfevaten zorgt. Aangenomen dat lymfedrainage normaliter wordt verwacht in halslevels I-III bij mondholtecarcinomen, zagen wij bij 30% (13/43) van de patiënten onverwachte drainage. Dit is aanmerkelijk hoger dan bij patiënten met een niet eerder behandelde hals. Deze bevindingen versterken de waarde van de SWK-procedure om individuele lymfedrainagepatronen te identificeren. In deze studie hadden drie patiënten een positieve SWK en slechts één patiënt vertoonde een regionaal recidief tijdens follow-up, resulterend in een sensitiviteit van 75% en een negatief voorspellende waarde van 98%. Het lage aantal regionale metastasen kan mogelijk worden verklaard door de nauwkeurige follow-up na behandeling van hun eerste primaire tumor. Vanwege dit lage aantal patiënten met regionale metastasen, kan het prematuur zijn om te concluderen dat de SWK- procedure betrouwbaar is bij patiënten met een behandeling van de hals in het verleden. Een negatief voorspellende waarde van 98% suggereert echter dat de procedure op zijn minst veelbelovend is en verder onderzoek rechtvaardigt. 182