Page 150 - It' about time: Studying the Encoding of Duration

van andere bronnen van zintuiglijke informatie die ge-encodeerd worden door de speciale zintuiglijke structuren die we wél hebben (bijvoorbeeld het visuele of het auditieve systeem). Met andere woorden, om de perceptie van tijdsduur te bestuderen moeten we kijken naar de manier waarop tijdsduurinformatie die aanwezig is in verschillende bronnen van zintuiglijke informatie wordt ge- encodeerd. Dit besef heeft ertoe geleid dat onderzoekers hebben geprobeerd om te begrijpen hoe informatie die aanwezig is in verschillende soorten sensorische input (bijvoorbeeld licht of geluid), informatie geeft over de duur van gebeurtenissen. Op deze manier kunnen we meer inzicht krijgen in de manier waarop onze hersenen tijdsduurinformatie coderen en verwerken. Het duration channel model Hoewel het duidelijk is dat tijdsduurinformatie een belangrijke rol speelt in ons dagelijks functioneren is ons begrip van het proces waarmee ons brein deze informatie verwerkt nog zeer beperkt. Het algemene doel van dit proefschrift was om meer inzicht te krijgen in de manier waarop we tijdsduurinformatie uit de wereld om ons heen halen en die informatie gebruiken om ons gedrag te sturen. In drie empirische hoofdstukken (hoofdstuk 2-4) bestudeerden we tijdsduurverwerking door te onderzoeken hoe tijdsduurinformatie uit visuele informatie wordt ge-encodeerd. Hierin hebben we ons gericht op het duration channel model (NL: tijdsduurkanalen model). Dit model stelt dat tijdsduur ge-encodeerd wordt door groepen neuronen die selectief reageren op een geprefereerde tijdsduur (Heron et al., 2012; Ivry, 1996). Wanneer een gebeurtenis wordt gepresenteerd, reageren de tijdsduur-selectieve neuronen afhankelijk van hun voorkeursduur. Een tijdsduur-selectief neuron met een voorkeursduur van 100 ms zal bijvoorbeeld sterker reageren op gebeurtenissen die 100 ms duren, maar minder activiteit vertonen bij gebeurtenissen die korter of langer duration (figuur 1a). Deze tijdsduur-selectieve neuronen zijn gegroepeerd in zogeheten tijdsduurkanalen, waarbij elk kanaal gevoelig is voor een specifieke tijdsduur (figuur 1b). Door de relatieve activering van deze tijdsduurkanalen uit te lezen, kan de duur van gebeurtenissen worden ge-encodeerd. De resulterende populatierespons biedt een expliciete weergave van de duur die vervolgens kan worden gebruikt voor verdere verwerking (figuur 2). A Dutch summary 149