Page 138 - Personality disorders and insecure attachment among adolescents

persoonlijkheidspathologie ter discussie gesteld worden. Ten tweede bestaat er een hoge mate van overlap tussen persoonlijkheidsstoornissen, onveilige gehechtheidsrepresentaties en NSSI bij klinische adolescenten. Ten derde treden er in de loop van intensief MBT substantiële positieve veranderingen op bij klinische adolescenten: niet alleen in persoonlijkheidsstoornissen en symptomatologie, maar ook in hechtingsonveiligheid. In deze discussie worden deze resultaten verder onderzocht.
Observationeel praktijkgericht onderzoek onder klinische adolescenten
De hoog risico adolescenten waarop dit proefschrift zich concentreert, zijn nog niet eerder bestudeerd. In gerandomiseerde klinische studies (RCT's), beschouwd als de hoogste standaard van bewijs, worden deze patiënten meestal uitgesloten, omdat ze worden gekenmerkt door comorbiditeit en vaak weinig gemotiveerd zijn voor onderzoek. Dit is verrassend, omdat de (financiële) druk van deze groep patiënten op de samenleving substantieel is, onder andere door directe medische kosten van zelf veroorzaakte letsels, waaronder NSSI en zelfmoordpogingen. Deze observationele praktijkgerichte studie verschilde van het onderzoek dat werd uitgevoerd in gecontroleerde onderzoekssituaties door de dagelijkse praktijk in een klinische psychotherapie setting met klinische adolescenten te bestuderen. Hiermee biedt deze studie zeldzame inzichten in klinische adolescenten met persoonlijkheidspathologie, onveilige hechting en NSSI.
Alleen een subgroep van patiënten die aan dit onderzoek deelnamen, kon van het begin tot het einde van de behandeling worden gevolgd, ondanks vele pogingen om hen te bereiken en te motiveren. Verschillende omstandigheden lijken het onderzoek onder adolescenten te compliceren. Ten eerste zijn adolescenten moeilijk te motiveren om zonder beloning deel te nemen aan onderzoeksprojecten, vooral aan projecten met vragenlijsten in een pre-post onderzoeksopzet. Deelname aan onderzoek is ongetwijfeld nog moeilijker voor klinische adolescenten vanwege hun psychopathologie. Ten tweede worden adolescenten over het algemeen gekenmerkt door kortetermijndenken en geleid worden door het hier en nu, wat de uitkomsten per meetmoment beïnvloedt. Evenzo is de adolescentie een periode van emotionele rijping, gekenmerkt door grote sprongen vooruit en achteruit in ontwikkelingstaken, zoals separatie-individuatie en identiteitsvorming (Kaltiala-Heino & Eronen, 2015). Jongeren groeien en veranderen tot ten minste 23 jaar oud. Als gevolg hiervan is het onduidelijk of bijvoorbeeld de uitkomsten van intensieve behandeling tijdens de adolescentie het effect zijn van de gegeven behandeling, natuurlijke ontwikkelingsverandering of een combinatie van beide. Tegelijkertijd is de adolescentie een ontwikkelingsfase waarin onder de juiste omstandigheden kansen voor verandering in persoonlijkheidspathologie groter zijn dan in de volwassenheid. Ten derde kan de rol van ouders en leeftijdsgenoten een belangrijke rol spelen in het beïnvloeden van de motivatie en het resultaat van een intensieve behandeling. Dit aspect moet verder
132