Page 235 - Pro-active Management of Women’s Health after Cardiometabolic Complicated Pregnancies
P. 235

DANKWOORD
Wat zit het leven steeds weer vol verassingen. Het is mei 2005 als ik begin als 3de-jaars AIOS gynaecologie in het Erasmus MC. Net droog achter de oren van alle liters vruchtwater van 2 jaar werken in een drukke periferie is overmoed mij niet vreemd. Wat valt er nog te leren? Alle verloskundige instinkers zijn immers bekend, geen probleem te groot of het is oplosbaar, geen dienst te druk of je ontmoet als vanzelf de eerste zonnestraal van een nieuwe dag – soms de voorbode van een lekker glaasje whiskey. En ja, soms gebeurt er iets ‘onverklaarbaars’ of ‘onvermijdelijks’, maar zeg toch zelf, daar weet toch niemand een antwoord op?
Na amper 2 maanden academie zit ik in mijn steilste leercurve ooit. Het is oktober 2005 als Hans Duvekot, Chef de Clinique van de afdeling verloskunde, mij vraagt op zijn kamer te komen om ‘iets te bespreken’. Oh nee, wat heb ik gemist? Het ging toch juist zo lekker? Waarom doet hij zo vriendelijk? Het moet vast iets héél ernstigs zijn. Op weg naar zijn kamer denk ik snel aan de afgelopen weken op zoek naar een aanwijzing waar dit gesprek over zou kunnen gaan. Niets schiet me te binnen en plots zitten we daar. Een plek die toen nog als onwennig aanvoelde. Raar eigenlijk om daaraan terug te denken. Nu is het vaak de eerste kamer waar ik naar toe loop, als ik op bezoek ben in het Erasmus MC. En ben ik teleurgesteld als de deur op slot blijkt.
‘Wat zou je ervan vinden om promotieonderzoek te gaan doen naast je opleiding?’ Ik moet wel héél schaapachtig hebben gekeken, want na een korte pauze voegt hij eraan toe: ‘Eric en ik hebben het erover gehad dat jij echt iemand bent voor dit onderzoek.’ 2 Weken later ben ik AGIKO en 1 maand later begin ik aan mijn eerste jaar fulltime onderzoek.
Dankwoord | 233


































































































   233   234   235   236   237