Page 176 - Recognizing axial spondyloarthritis - Janneke de Winter

APPENDICES
Esther en Matthias, ik hoef geen PhD te zijn om de combinatie van een goede buur én dichtbije vrienden als uiterst gelukkig te bestempelen.
Jacoline en Ard, onze kampeersessies, meezing-Messaiah’s en klaverjastoernooien zorgen ervoor dat werken slechts bijzaak wordt.
Annelieke, onze vriendschap gaat inmiddels ver terug en is in essentie nooit veranderd, dank voor je trouw!
Anne en Karin, we startten gelijk aan dezelfde studie Biomedische Wetenschappen en gelukkig kruisen onze paden elkaar nog steeds!
Pieter B. en Roos, onze uitjes en levens werden de laatste jaren een boel onoverzichtelijker en een boel leuker. Dank ook voor jullie rol als helpdeskfunctie bij methodologische vragen.
Lieve familie, jullie zijn mijn basis, ik ben dankbaar voor zo’n fijne thuishaven. Schoonouders, Henk en Riejan, dank voor jullie stabiele steun in de vorm van vertrouwen, interesse, vele oppasuren en grote hoeveelheden pannenkoeken en Shepperd’s pie.
Ronald, broer, je maakte al indruk op mij als kind toen je me voorging op het pad van de wetenschap, waar je uiteindelijk ook weer op uit bent gekomen. Dank voor het sparren over methodologie en voor je humor.
Afke, zus, jij houdt me een spiegel voor en bent een voorbeeld. Wat een geluk dat je mijn zus bent.
Mama, jij verdient geen dankwoord maar een standbeeld. Al die uren oppassen, fruithapjes en vroegere schijnbaar onverdienstelijke aanmaningen om mijn huiswerk te maken, hebben toch nog ergens toe geleid.
Tot mijn grote spijt kan niet iedereen meer bij de afronding van mijn promotie zijn.
Opa Arie was de enige die altijd informeerde naar nieuwe artikelen, hierop studeerde en, soms met wat googelen, ook nog opmerkingen en vragen wist te stellen.
Ik vind het onbeschrijfelijk jammer dat mijn vader Klaas dit niet meemaakt. Ik weet dat hij trots zou zijn, en waarschijnlijk iets had gezegd als: ‘dat heb je goed gedaan, jongetje!’. Zijn optimistische levenshouding en onbegrensde ondersteuning blijven altijd een voorbeeld voor mij.
Last but definitely not least:
Pieter, dat dit boek bijna geen inhoudsopgave had gehad en een typefout op de voorkant zonder jouw inmenging, zegt genoeg. Jouw steun, liefde, geduld, energie en grenzeloze vertrouwen in mijn kunnen zijn onmisbaar. Wij kunnen alles aan! Josephine, waterdicht redeneren leer ik pas echt van jou: je bent fantastisch. Abel, jouw lach maakt elke dag goed.
174