Page 235 - Effective healthcare cost containment policies Using the Netherlands as a case study - Niek W. Stadhouders

zorguitgaven te beheersen. Hoewel enkele kansrijke maatregelen zijn geïdentificeerd, zoals eigen betalingen, actieve zorginkoop, generieke substitutie en referentieprijzen, biedt een combinatie van verschillende maatregelen het beste perspectief om weglekeffecten tegen te gaan en zorguitgaven te beheersen. Een model in appendix 2 van hoofdstuk 8 beschrijft weglekeffecten in detail en kan houvast bieden bij het ontwikkelen van effectieve combinaties van kostenbeheersingbeleid. Ten tweede wordt aanbevolen om de marginale waarde van ziekenhuiszorg routinematig te meten ter ondersteuning van hoofdlijnenakkoorden voor de ziekenhuissector. Een te ruime (beperkte) groeiruimte voor ziekenhuisuitgaven zal immers de marginale waarde doen dalen (stijgen). Deze informatie dient te worden gecombineerd met schattingen van de marginale waarde van andere sectoren om de verdeling van middelen over sectoren te verbeteren, en met schattingen van de maatschappelijke bereidheid te betalen voor een QALY, om het maatschappelijk gewenste niveau van zorguitgaven te bepalen. Al met al is nog veel verdiepend onderzoek nodig om de verdeling van middelen te baseren op de marginale waarde van alternatieve bestedingen. De derde aanbeveling is om actieve zorginkoop door middel van herverdeling van budgetten en patiëntenstromen in de ziekenhuiszorg te verbeteren. Dit proefschrift toont aan dat de beleidstheorie van scherp inkopende zorgverzekeraars in de ziekenhuissector nog beperkt is waargemaakt. Hier zijn veel verschillende verklaringen voor, zoals hoge marktconcentratie en marktmacht van ziekenhuizen, gebrek aan patiëntvertrouwen in de verzekeraar, gebrek aan transparantie van uitkomsten en beperkingen op het gebied van selectief contracteren. Het aanpakken van deze tekortkomingen kan de actieve inkoop van zorgverzekeraars verhogen en de werking van het stelsel verbeteren. Mogelijk hebben verzekeraars behalve budgetverschuivingen nog andere middelen om de doelmatigheid en betaalbaarheid in de ziekenhuissector te verhogen; dit vereist meer onderzoek. Tot slot wordt aanbevolen om op alle niveaus de transparantie te verhogen. Bijvoorbeeld door bezuinigingsbeleid te monitoren en evalueren, de effecten van zorginkoop van verzekeraars beter in kaart te brengen, de marginale waarde van zorg te meten en de kwaliteitsuitkomsten van zorgaanbieders openbaar te maken. Verantwoording door alle partijen voor de geleverde prestaties kan de overheid, zorginkopers en zorgaanbieders motiveren de prestaties te verbeteren en de doelmatigheid en betaalbaarheid te garanderen.
227