Page 232 - Quantitative Imaging of Small Tumours with Positron Emission Tomography

Nederlandse samenvatting Introductie Kanker is een zeer veel voorkomende en ernstige ziekte, en is wereldwijd een grote oorzaak van morbiditeit en mortaliteit. Ondanks dat er grote vooruitgangen zijn geboekt in het screenen, diagnosticeren, en behandelen van kanker is het nog steeds de grootste doodsoorzaak in Nederland, waar ongeveer een derde van alle overlijdensgevallen kanker-gerelateerd zijn. In dit proefschrift worden twee veelvoorkomende soorten kanker onderzocht: prostaatkanker en longkanker. Prostaatkanker is de meest voorkomende kankersoort bij mannen, met meer dan 12.000 nieuwe diagnoses per jaar in Nederland. Het is zowel klinisch als biologisch een heterogene ziekte die geclassificeerd kan worden als primair hormoongevoelige ziekte, biochemisch recidiverende hormoongevoelige ziekte, en gemetastaseerde of niet-gemetastaseerde castratie-resistente ziekte. Longkanker komt veel voor bij zowel mannen als (in minder mate) vrouwen, met ongeveer 13.000 nieuwe diagnoses per jaar in Nederland. Bij diagnose is de ziekte helaas bij veel patiënten al gemetastaseerd en is de prognose zeer matig. In dit proefschrift onderzoeken we het niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC). De behandelingen van kanker zijn (grof gesteld) onder te verdelen in chirurgie, radiotherapie, en systemische therapie (o.a. chemo-, immuno- en hormoontherapie). Bij lokale ziekte wordt meestal gekozen voor chirurgie of radiotherapie (al dan niet voorgegaan door systemische therapie), terwijl bij gemetastaseerde ziekte wordt er veelal gekozen voor systemische therapie. Een uitzondering hierop zijn oligometastasen, waar het beperkte aantal metastasen lokale behandeling mogelijk maakt. Ondanks dat er veel werkzame behandelingen zijn ontwikkeld, zijn veel middelen niet of matig werkzaam bij een deel van de patiënten. Dit betekent dat deze patiënten ineffectief behandeld worden, onnodige toxiciteit ondergaan, en dat deze zorg niet kosteneffectief is. Het is erg lastig om per patiënt te voorspellen of een behandeling tegen kanker gaat werken, of het effect van behandeling betrouwbaar vast te kunnen stellen. Van oudsher werden kankerpatiënten behandeld volgens vaststaande en rigide richtlijnen, waarin geen of weinig patiënt-specifieke informatie werd meegenomen. In de huidige medische zorg wordt geprobeerd om hier zo veel mogelijk van af te stappen, en de behandeling A waar mogelijk af te stemmen op de individuele patiënt. Nederlandse samenvatting 231