Page 222 - Molecular features of low-grade developmental brain tumours

13
220
CHAPTER 13
Dan uiteraard mijn paranimfen, James, Caroline & Jackelien.
James, I remember well how we started our journey together in the tiny office with no windows and look where we are now: sharing an office with a window view sipping home brewed JJ coffee! I often joked that you deserve a spot on the cover of my thesis in a superhero suit. Well guess what? You are on there (and I’m not gonna say where haha)! But seriously, without you this thesis would be none existing, really. You learned me all the tricks in the book about bioinformatics, helped me with the writing parts and advised me on the direction of my thesis. Even through all the “Jamessssss it is giving me errors AGAIN”, or the” I’m done! I’m not gonna rerun the script again” screams (sorry!!), you kept your cool and took the time to help out. I cannot thank you enough for that!
Caroline, mijn partner in crime in duistere humor (oke oke Jack jij ook maar daar kom ik zo op) haha! Jij bent voor mij als wat Waldorf is voor Statler. Jouw luchtigheid en grappen maakte de zwaardere fases een stukje draagzamer, maar vooral gezelliger en leuker: couldn’t have done it without you Caro. Maar niet alleen jou grappen ga ik missen! Ik heb echt genoten om met jou samen te werken. Je bent voor mij een steun geweest zowel op het lab (kweken van cellen, opzoeken van klinische data of als ik weer als een stresskip rondliep een helpende hand bieden) als erbuiten (de borrel momentjes, koffietjes en praatjes, of klaagmomentjes: over bijvoorbeeld wat Danny deze week weer verkeerd heeft gedaan tijdens de verbouwing). Dus als je ooit nog samen een netflixbar wilt opzetten op Bonaire, zodat we slapend onder de zon rijk kunnen worden weet je me te vinden!
Jackelien, of Jackie! Thanks dat je met mij het legendarische duo “Jack en Annie” wilde vormen welke het allerbeste functioneerde tijdens de borrels. Onze humor, perfectionisme, liefde voor katten (want CATSSS) en passie voor het kopen van veel te dure dingen (maar uiteraard altijd hele noodzakelijke dingen zoals tassen) waar de mannen thuis zeker over zouden gaan klagen, maakte ons meteen een match. Het kon ook bijna niet anders dat onze baby’s met dezelfde voorletter beginnen en dus over 18 jaar samen met Jasper ‘s minimensje de drie L’s gaan vormen. Je hebt me veel geholpen zowel op persoonlijk vlak, maar ook zeker met mijn PhD, zowel op het lab (als echte kweek en FACS expert) als daarbuiten (presentaties voorbereiden, maken van figuren etc.) en ik vind het heel erg leuk dat jij nu ook mijn paranimf bent.
Jasper, of JJ (JJJJJJJ; ben benieuwd in hoeveel dankwoorden je ondertussen zo erin staat haha). Het kompas van de groep, without you we are all lost. Als ik als kip zonder kop rondliep wist jij altijd met jouw rust en overzicht te voorkomen dat menige proef in de soep liep. Jouw koffie was de benzine voor iedereen op het lab en nu we soms slapeloze nachten hebben als ouders, de manier om de dag door te komen. Jouw dansmoves hebben bij een aantal feestjes (Schiermonnikoog of mijn bruiloft) echt de sfeer gemaakt! Bedankt voor al je hulp en gezelligheid!