Page 266 - Like me, or else... - Michelle Achterberg

Addendum
We wurmen ons letterlijk in bochten om de perfecte vakantiefoto te maken, bedenken er een inspirerende tekst bij, zetten het online en dan... wachten op de likes! Waarom doen we zoveel moeite om geaccepteerd te worden door anderen? En hoe komt het dat sociale afwijzing ons kan laten stampvoeten van woede? Wat zijn de onderliggende brein mechanismes van dit soort emoties en gedrag? En hoe ontwikkelen deze mechanismes zich tijdens de kindertijd? Deze vragen tracht ik te beantwoorden in dit proefschrift, om zo meer inzicht te krijgen in de onderliggende processen van sociale emotie regulatie in de kindertijd.
De huidige generatie van kinderen is de eerste die vanaf hun geboorte opgroeit met smartphones en tablets. Deze kinderen zijn constant verbonden met elkaar door middel van multiplayer video games en social media. Uit een onderzoek uit 2015 onder meer dan 1200 acht-tot-twaalf-jarige bleek dat kinderen in deze leeftijd gemiddeld zes uur per dag besteden aan (social) media (Common Sense Media Inc., 2015). Deze cijfers laten zien dat kinderen tegenwoordig al vanaf jongs af aan te maken hebben met social media en sociale verbondenheid. Sommige krantenartikelen beweren dat deze nieuwe vorm van media kinderen verandert in sociale junkies die altijd maar op zoek zijn naar sociale bevestiging. Maar hoe nieuw is deze sterke behoefte om geaccepteerd te worden, om “erbij te horen”? Eigenlijk is het helemaal niet nieuw. Sociale bevestiging is altijd al een belangrijk onderdeel van ons leven geweest. Als je heel vroeger bij een groep hoorde dan vergrootte dat de kans om te overleven. Voor onze voorouders was sociale bevestiging letterlijk van levensbelang.
Sociale acceptatie en afwijzing kan worden onderzocht door middel van wetenschappelijke experimenten waarbij feedback van leeftijdsgenoten op bijvoorbeeld het persoonlijk profiel van de deelnemers wordt gesimuleerd (Somerville et al., 2006, Gunther Moor et al., 2010b, Dalgleish et al., 2017). Deze experimenten kunnen ook worden gedaan in combinatie met een hersenscan, doormiddel van functionele magnetic resonance imaging (fMRI). Experimentele fMRI studies naar sociale acceptatie en afwijzing hebben laten zien dat het belang van sociale signalen niet alleen heel oud is, maar dat het ook diepgeworteld in ons brein zit. Sociale acceptatie is bijvoorbeeld gerelateerd aan verhoogde brein activiteit in het ventrale striatum (VS, figuur 1) (Guyer et al., 2009; Davey et al., 2009; Gunther Moor et al., 2010b; Sherman et al., 2018b). Dit gebied staat bekend als het beloningsgebied en wordt ook actiever als je geld wint (Secousse et al., 2013). Sociale afwijzing is gerelateerd aan verhoogde activatie in de dorsale en subgenuale anterieure cingulate cortex (ACC) en mediale prefrontale cortex (MPFC), zie figuur 1. Van de dorsale ACC en de anterieure insula (AI, figuur 1) werd in eerdere onderzoeken gezegd dat ze signaleren voor sociale pijn, aangezien deze gebieden ook actief worden bij het ervaren van fysieke pijn (Eisenberger and Liberman, 2004; Kross et al., 2011; Roge et al., 2015). Echter, andere onderzoekers vonden verhoogde activatie in de ACC en AI bij onverwachte
264