Page 50 - kennis en praktijk in de gehandicaptenzorg
P. 50

Lisette onttrekt zich aan het groepsproces. Ze zit vaak op haar kamer. Alleen tijdens het eten komt ze naar de woonkamer. De observator constateert dat ze gedurende de observatieperiode van drie weken altijd dezelfde kleding aan heeft. Ze geeft aan dat Lisette nors kan overkomen en defensief reageert op de vragen die haar gesteld wor- den.
Lisette zegt soms dat ze bij haar vriend gaat eten, maar het team vermoedt dat ze dan naar de snackbar gaat. Het team maakt daar onderling grapjes over. Ook op andere momenten laten ze zich negatief uit over Lisette. In het gesprek met het kwaliteitspa- nel vertelt het team dat ze er wel moeite mee hebben dat zij niet de waarheid spreekt.
"Dit is wel een van de moeilijkste dingen van deze locatie. We proberen niet oordelend te zijn. We bieden wel het gesprek aan. Het is nog een van de uitdagingen."
Lola 3 Lola heeft geen aansluiting bij de groep en wil graag verhuizen. Het team heeft er geen vertrouwen in dat ze het op een andere locatie zal redden.
“Lola is nog een meisje, ze is erg in zichzelf gekeerd. We roepen haar vaak om in de huiskamer te komen zitten bij de groep. Ze komt dan een paar minuten, maar gaat al snel weer naar haar kamer.” “Lola vindt dat ze hier niet past, ze wil met jongere mensen wonen, maar bij jongeren is ze niet zo erg assertief. Ze is niet weerbaar. Het is een kwetsbaar meisje van 26 jaar. Ik gun het haar wel om te kunnen verhuizen, maar je weet dat ze dat niet aankan en als ze zichzelf dan tegen komt, wil ze weg en vindt ze het niet leuk daar.”
Het team geeft aan dat ze het moeilijk vinden om Lola bij de groep te betrekken. Ze zit vaak alleen op haar kamer. Aan de observator vertelt Lola dat ze het hier saai vindt en dat iedereen klaagt. Ze mist gezelligheid en dat begeleiders met haar praten.
“Hier gebeurt nooit iets, het is net als een bejaardenhuis. De mensen die hier wonen zijn saai en ze klagen alleen maar. Ik mis de gezelligheid en dat begeleiders met me praten, hoe me dag was en hoe het met me gaat. Ze spelen ook nooit spelletjes met me zoals ‘Mens erger me niet’ , of lekker tutten, je kent het toch wel, samen nagels lakken."
In het gesprek met het kwaliteitspanel wordt het team gevraagd of het de wens van Lola begrijpt om te verhuizen. Het team bevestigt dat, maar maakt zich zorgen over haar veiligheid.
“De vraag die daarbij komt kijken is in hoeverre de begeleiding dan op afstand moet staan en waar we nabij kunnen zijn. Zij heeft de wereld op haar nek, heeft een vriendje....”
Mehri
Mehri heeft een progressieve spierziekte en spasticiteit in haar heupen, knieën en ar- men. Ze gaat de laatste tijd erg achteruit. Het team merkt dat ze haar steeds minder activiteiten kunnen bieden. Mehri krijgt onder andere hydrotherapie om zich te ont- spannen. De begeleiding vindt dat belangrijk, omdat als de spanning verminderd kan worden, dat een voorwaarde is om daarna weer andere dingen te kunnen doen. Tijdens de observatie lukt dit ten dele.
51























































































   48   49   50   51   52