Page 243 - Strategies for non-invasive managementof high-grade cervical intraepithelial neoplasia - prognostic biomarkers and immunotherapy Margot Maria Koeneman
P. 243

Frouke en Janneke, mijn paranimfen. Frouke, van collega en carpoolmaatje tot geweldige vriendin. We delen lief en leed, in het groot en klein: van de geboorte van jouw dochter tot een appje over wat we die avond gaan eten. Ik heb bewondering voor jouw vermogen om alle ballen in de lucht te houden én betrokken te blijven bij de mensen om je heen. Ik ben blij dat jij vandaag naast mij staat en ik hoop dat dat altijd zo blijft! Janneke, het begon allemaal bij het overdrachtsbestand waarin ik aan het ‘opruimen’ was, toen onze eerste dienst samen begon. Je zei: ‘met jou kan ik lezen en schrijven’ en dat bleek ook zo! Bedankt voor de vele koppen thee op jouw kamer, de wandelingen op de Pietersberg en onze fietstochtjes! Ook heel veel dank voor het doorlezen van mijn héle proefschrift, waaruit je nog vele schoonheidsfoutjes hebt weten te halen. Stijn – en wij – hopen dat je ook in Ede wil komen oppassen!
Frank en Liesbeth, mijn lieve schoonouders, bedankt voor jullie eindeloze interesse en betrokkenheid bij ons en sinds kort ook bij onze zoon: wat zijn jullie een fijne opa en oma! Wouter en Alice, mijn schoonbroer en –zus. Wat bijzonder dat we in hetzelfde jaar een zoon kregen. Ik kijk uit naar de stappen die ze samen gaan zetten, te beginnen met hun eerste wintersport!
Lieve Lisette en Pauline, mijn zus en zusje. Vanuit ons ouderlijk huis gingen we allemaal onze eigen weg: studeren in Utrecht, Maastricht en Enschede. Lis, als mede-dokter konden we veel ervaringen delen en begreep jij altijd goed welke hobbels ik tegenkwam in de combinatie opleiding/onderzoek. Inmiddels heb jij de zorgsector verlaten; ik denk dat je daarmee een heel goede keuze hebt gemaakt. Sinds de geboorte van Stijn is ons contact intensiever geworden, daar ben ik blij mee! Bedankt voor je luisterend oor en leuke verhalen! Pien, nadat je op de middelbare school mijn kleine zusje was, ging je in je studententijd je eigen weg. We deelden het enthousiasme over het studentenleven, de studentenvereniging en een bestuursjaar; ik ben trots op hoe je je in die tijd ontwikkeld hebt! Je bent een fijne stabiele factor, we hebben aan weinig woorden genoeg. Ik ben blij dat ik binnenkort wat dichter bij jullie kom wonen!
Papa en mama, bedankt voor alle kansen die ik van jullie kreeg: het ‘proefklasje’ van het tweetalig VWO, studeren en op kamers in Maastricht en de ruimte om een bestuursjaar te doen, maar ook de mooie reizen die we als gezin hebben gemaakt! Het heeft me gemaakt wie ik ben en gezorgd dat ik nu hier sta. Sinds dit jaar zijn jullie behalve mijn ouders ook de grootouders van mijn zoon en dat geeft een nieuwe dimensie aan onze band! Mama, dank je wel voor het oppassen op de laatste maandagen die ik nodig had om mijn proefschrift af te maken. Binnenkort wonen we dichter bij jullie, daar kijk ik naar uit!
Lieve Bob! Jij bent mijn klankbord, steunpilaar en relativeringsvermogen, mijn reisgezel op de wereld en in het leven. Sinds kort ben je ook de vader van mijn zoon; en wat doe je dat geweldig! Ik ben zó blij met jou en zó trots op jou. Jouw eigen woorden hoor je nu terug: ik kan me de toekomst zonder jou niet voorstellen!
Stijn, kleine man! Wat waren we blij dat jij kwam. Je kwam in de afrondingsfase van mijn proefschrift, dus dat vroeg heel wat van mijn multitask-skills. Maar nu is het klaar en is maandag D niet meer onderzoeksdag, maar mamadag! Jij geeft elke dag een gouden randje...
Dankwoord
 241



























































































   241   242   243   244   245