Page 152 - Advanced concepts in orbital wall fractures

150
Chapter 8
grootte en de beste positie van het implantaat mogelijk. In de volledige workflow van computer-geassisteerde chirurgie wordt intraoperatieve navigatie gebruikt voor real-time feedback tijdens de orbita reconstructie. Hoofdstuk 4 laat zien dat het gebruik van preoperatieve virtuele planning, zonder intraoperatieve navigatie, de positie van het implantaat verbetert. In dit onderzoek wordt de reconstructie van de orbita uitgevoerd bij tien kadavers met opzettelijk gecreëerde, complexe, orbita fracturen. De chirurg kan het preoperatieve plan en de CT-scan raadplegen op een scherm in de operatiekamer. De werkelijke positie van het implantaat wordt vergeleken met de ideale positie van het implantaat. De translatie en de rotaties yaw en roll verbeteren significant (p<0,05). Het preoperatieve plan kan worden beschouwd als de belangrijkste stap in computer- geassisteerde chirurgie, die eventueel kan worden aangevuld met real- time feedback van intraoperatieve navigatie. Een ander voordeel van preoperatieve planning is dat het postoperatieve analyse mogelijk maakt.
In hoofdstuk 5 worden de effecten van intraoperatieve CT-beeldvorming bij de reconstructie van de orbita besproken. Het stelt de chirurg in staat om de positie van het implantaat tijdens de operatie te controleren en zonodig aan te passen. Dezelfde tien kadavers uit het andere kadaveronderzoek zijn gebruikt. Tijdens de reconstructie wordt een CT- scan gemaakt en wordt de positie van het implantaat zo nodig aangepast. De CT-scans worden herhaald totdat de chirurg tevreden is. De positie van het implantaat wordt vergeleken met de ideale positie en yaw en roll blijken significant te verbeteren (p<0,05). Gemiddeld zijn er 1,6 scans nodig totdat het resultaat naar tevredenheid is en de belangrijkste reden voor de wijziging is de rotatie roll. De significante verbetering van de positie van het implantaat en het eventueel voorkomen van een revisieoperatie wegen waarschijnlijk op tegen de nadelen, zoals extra blootstelling aan straling, langere operatieduur en aanvullende kosten.
Er is nog altijd discussie over de behandeling van orbita fracturen, omdat er geen algemeen geaccepteerd klinisch protocol is. De resultaten van een nieuw klinisch protocol voor orbita fracturen worden in hoofdstuk 6 gepresenteerd. De nadruk ligt op niet-chirurgische behandeling, frequente orthoptische metingen en een multidisciplinaire aanpak. In de